စပယ္ယာမ်ားႏွင့္ေန႕စဥ္

ယေန႕ထံုးစံအတိုင္းအလုပ္သြားမယ္ဆိုၿပီး ကားစီးရန္အလို႕ငွာ အိမ္ကထြက္လာတာေပါ့.. အိပ္ကပ္ ထဲမွာလဲ ေထာင္တန္အသစ္ကေလး နဲ႕ဆိုေတာ့ကာ ကားသမားနဲ႕ဖိုက္ရဦးမယ္လို႕ (ေန႕တိုင္းခံေနရတာကိုး ဟီး ဟီး )ေတးထား လိုက္တယ္.. ေဟာ ကားေရာက္လာၿပီဗ်ာ... အမ်ားေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနတဲ့ ဒီကားေရာက္လာပါဘီ. ေတးထားတဲ့အတိုင္း လက္ထဲရွိတဲ့ ေထာင္တန္တစ္ရြက္ ေလွ်ာခနဲေပးလိုက္တာေပါ့. စိတ္ထဲေတာ့ ကားခ ၁၅၀ ဆိုေတာ့ ၈၀၀ ျပန္အမ္းမယ္.ထံုးစံအတိုင္း ၅၀ အေၾကြမရွိလို႕ မအမ္းဘူးလို႕ သိေနဒယ္. လမ္းခုလတ္ ေရာက္တဲ့အထိ စပယ္ယာက ဂိတ္ေတြေအာ္ေနရွာေတာ့ သူ႕ခမ်ာသနားစရာ ပါလား. ေနပမိုးရြာႀကီးထဲ ဒီလုိပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ေန ရွာတယ္လို႕ ေတြးေနမိေသးတယ္. ေဟာ ေရာက္ေတာ့ မယ္.. ကြ်န္ေတာ္ဆင္းမဲ့ဂိတ္. ကဲကိုလူေခ်ာစပယ္ယာ အကိုႀကီး ကြ်န္ေတာ့ကို ပိုက္ဆံမအမ္းရေသးဘူးခင္ဗ်ဆိုေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ ေထာင္တန္ တစ္ေယာက္ လားတဲ့. ေခါင္းဆတ္ျပလိုက္ေတာ့. ဘသားေခ်ာက အကိုေလး ၅၀ တန္အေၾကြပါလားတဲ့. ပါဘူး ဆိုေတာ့ ဒါဆို ၁၀၀ တန္ေလးေကာတဲ့ဗ်ာ.. ဘယ္ရမလဲ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ထပ္ၿပီးမပါဘူးဆိုေတာ့ ဒါဆိုအကိုေလး ေနာက္မွ ၁၀၀ ယူတဲ့ ေရာ့ ၇၅၀ ဆိုၿပီးျပန္အမ္းတယ္ ခင္ဗ်ာ.. ကိုင္း ကြ်န္ေတာ္က ရဘူး ခုအဲ ၁၀၀ ေပးလုိ႕ေျပာလိုက္တယ္မ်ား ထင္သလား..မထင္ပါနဲ႕ခင္ဗ်ာ ဘာသားေခ်ာ စပယ္ယာက အဲလိုလဲေျပာၿပီးေရာ သူနဲ႕မဆိုင္ေတာ့သလို ဘယ္ဂိတ္ပါလားညာဂိတ္ပါလားဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လဲ ကိုယ္ဆင္းမဲ့ ဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ဆင္းလိုက္ရတာေပါ့ဗ်ာ.. ဒါနဲ့ေကာၿပီးသြားတယ္ ထင္သလား.. မထင္ပါနဲ့ဗ်ာ..မၿပီးေသးပါဘူး.. ကိုင္းထံုးစံအတိုင္းေနာက္ကားတစ္စီးေစာင့္ ဆက္စီးတာေပါ့ .. ဒီတစ္ခါ ငါစီးမွာ ၂၀၀ ကား ေစာနက အေၾကြမေပးေတာ့ဘူး ေနာက္ ေထာင္တန္တစ္ရြက္ ေပးလိုက္မယ္ ငါ့ကို ၂၀၀ ေလးရြက္အမ္းမယ္.. ဒါဆိုေနာက္ေန႕ မခံရေတာ့ ဘူးကြဆိုၿပီး ေပးလိုက္မယ္. ဟင္း စပယ္ယာေနာက္တစ္ေယာက္ေတာ့ ေတြ႕ၿပီသာမွတ္ကြ ..ဆို ၿပီး စိတ္ထဲကႀကိမ္းလိုက္တာေပါ့ေလ. ကဲေနာက္ကားတစ္စီးလာေတာ့ ကားေပၚတက္.. ဒီကားက အထူးဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ထိုင္ခံုေလးဘာေလးရတာေပါ့ (အဲ ညေနပိုင္းတို႕ ရံုးတက္ရံုးဆင္း ခ်ိန္ေလးေတာ့ တံခါး၀က ဆိုင္းဘုတ္ကုိ မဖတ္ၾကပါနဲ႕) ဒီကားကထိုင္ခံု ျပည့္သာတင္သည္ေလ. ကဲယဥ္စီးခေလးလွမ္းလိုက္ပါဦး တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ ကြ်န္ေတာ့အလွည့္ က်ေတာ့ ေစာနကအေတြးအတိုင္း ေထာင္တန္ တစ္ရြက္ထုတ္ေပးလိုက္တာေပါ့.. ဒီတစ္ခါ မာမာပဲ ေရာ့ ေထာင္တန္တစ္ေယာက္ထဲ ဘသားေခ်ာကလည္း တစ္ခါတည္းျပန္အမ္းတယ္ခင္ဗ်. အလဲ့ ဒီတစ္ခါမဆိုးပါလားလို႕ ေတြးတာေတာင္မဆံုးေသးဘူး တစ္ရာ ခဏေစာင့္ ေရာ့ ၇၀၀ ဆိုၿပီး အမ္းသြားျပန္ေကာ.. ဒီတစ္ခါေတာ့မခံဘူးကြ. ငါဆင္းခါနီးရင္ေတာင္းမယ္ဆိုၿပီးအေတြးေလးနဲ႕ စီးလာလိုက္တာ ဆင္းခါနီးက်ေတာ့ ဗ်ိဳ့စပယ္ယာအကို တစ္ရာအမ္းရဦးမယ္ခင္ဗ်ဆိုေတာ့. တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ၁၀၀ တန္ပါလားတဲ့ ပါဘူးဆိုေတာ့ ျပန္အမ္းလိုက္တယ္မ်ားထင္သလား.. မထင္ပါနဲ႕ဗ်ာ.. ဒါဆိုေနာက္မွ ယူဆိုေတာ့ မေပးရင္ ကိုက္စားမယ္လို႕မွေျပာလို႕မွ မရတာ သူကိုပဲ မေက်မနပ္ၾကည့္ၿပီး ဒီကေန႕ အလုပ္ကိုေရာက္ေတာ့တာေပါ့ကြယ္.. 

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ...

ကြ်န္ေတာ္တို႕ျမန္မာျပည္မွာ စပယ္ယာေတြ အေၾကြရွိရဲ့သားနဲ႕ျပန္မအမ္းတာ.. ဒီတစ္ခါ တည္း ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေတာ့မဟုတ္ဘူး.. လူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ခံစားေနရတုန္း ပါပဲဗ်ာ.. အေၾကြေတြလစဥ္လတိုင္းအမ္းေပးလဲ ဘသားေခ်ာစပယ္ယာ မ်ားကေတာ့ (ေငြအျပည့္ ျပန္အမ္းျခင္းသီးခံပါ)ဆိုင္းဘုတ္ကို လက္ကိုင္ထားဆဲ ထားျမဲထား ေနအံုးမယ္ လို႕ျမင္ပါတယ္. ဒါေၾကာင့္ ဘယ္အတိုင္းအတာ ေရာက္တဲ့ေန႕ သတ္မွတ္ ကားခပဲေပးရတဲ့ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ႀကီး စီးရမလဲလို႕ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္...